Tá caomhnú uisce riachtanach chun úsáid inbhuanaithe ár n-acmhainní uisce a bhaint amach. Trí leibhéil an Uisce Gan Tásc (UFW) a laghdú, cabhrófar leis an éileamh ar ár bhfoinsí amhuisce (lochanna, aibhneacha etc.) a mhaolú agus an baol go n-athéilleofar líonraí uisce a laghdú. Feabhsóidh sé freisin an leibhéal seachadta seirbhíse agus cáilíocht iomlán an uisce do thomhaltóirí.
Ní tasc aonuaire é Caomhnú Uisce ach is obair fhadtéarmach, gan deireadh í a mbíonn gá le tiomantas leanúnach pearsanra agus acmhainní uaidh. Chun caomhnú uisce a bhaint amach, bíonn gá le rialtais, údaráis áitiúla, tionscail, an earnáil talmhaíochta agus úinéirí tí a bheith páirteach sa phróiseas. Caithfidh sé a bheith ina comhiarracht chun ár n-acmhainn nádúrtha is mó a chaomhnú.
Léiríonn roinnt tuarascálacha foilsithe go mbíonn UFW i go leor contaetha idir 40 agus 50 faoin gcéad de ghnáth. Ceist éasca le cur ná cén fáth a bhfuil an oiread sin uisce ag dul amú? agus cad a dhéanfaimid faoi? Tugann Tuarascáil an Bhoird Seirbhísí Bainistíochta Rialtais Áitiúil ar Tháscairí Seirbhíse in Údaráis Áitiúla 2008 le fios NACH ionann UFW agus sceitheadh uisce, toisc go bhfuil tosca eile ann amhail úsáid neamhúdaraithe, naisc neamh-mhéadraithe, earráidí méadraithe etc. Mar sin féin, is fíor go gcailltear méid suntasach uisce óil ardchaighdeáin ón gcóras gach lá, ón bpríomhlíonra agus ó thaobh an chustaiméara araon. Is buntáiste é an fheasacht mhéadaithe nua atá ag an bpobal i gcoitinne ar riocht criticiúil ár líonra uisce faoi láthair. Tuigfidh tomhaltóirí go bhfuil gá le bearta fairsinge caomhnaithe uisce, agus is dócha go dtuigfidh siad freisin go bhfuil praghas ag baint leis na bearta sin.
Caithfear dul i ngleic leis an bhfadhb ar dhá thaobh: caillteanais sa líonra poiblí agus caillteanais ar thaobh an tomhaltóra. Tá an dá cheist chomh tábhachtach céanna, agus ní mór déileáil leis an dá thaobh den fhadhb sna blianta beaga amach romhainn más mian linn caillteanais uisce a laghdú go leibhéal eacnamaíoch.